نعمتهای خداوند همه از فضل و کرم اوست.
و انسان باید در هر لحظه، در ذکر،و استغفار بوده و حواسش به صاحب نعمت باشد.
صاحبان ولایت در برابر این نعمتها، فقط از ما شکر حقیقی میخواهند.
شکر نعمت به دو وجه ادا میشود:
۱️⃣ امام جعفر صادق علیهالسلام در جلد دوم کافی، صفحه ۹۵ میفرمایند:
«شکر نعمت آن است که انسان از حرامها دوری کند…
🔸 پس دوری از حرام اساس شکر نعمت است.
اما امروز فضای مسموم مجازی پر شده از دورههای بهظاهر معنویِ «شکرگزاری»؛
بلاگرهایی که با انواع زینت، آرایش، نمایش بدن و جلوهگری، نسخه شکرگزاری منتشر میکنند!
خانمهایی که با ظاهر مزین، مردم را به ذکرهای روزانه دعوت میکنند!
در حالیکه طبق فرمایش امام صادق (ع)،
شکر واقعی ابتدا ترک حرام است، نه فقط شکر زبانی.
شکر زبانی کمترین حد شکر است.
مثل این است که نهاری آماده نکرده باشم و بگویم:
«چه قرمهسبزی خوشمزهای!»
در حالیکه اصلاً قرمهسبزی بار نگذاشتهام!
اگر زیبایی چهرهات نعمت الهی است،
شکر این نعمت، پوشاندن آن از نگاه نامحرم است.
نه اینکه با این نعمت، زمینه گناه فراهم شود.
همچنین در فضای مجازی میشنویم:
«نماز لازم نیست!»
«ذکرها را فقط فارسی بگو!»
«کافیست نیت خوب داشته باشی!»
اما باید دید صاحب نعمت از ما چه میخواهد؟
نماز، عرش مؤمن وبالاترین نقطه شکرگزاری است.
⬅️ پس در قدم اول
نعمتهای خداوند را با انجام واجبات و ترک محرمات شکر کنیم.
و اینقدر نظر خودمان را مؤثر نبینیم که خیال کنیم بدون اطاعت عملی، شکرگزاری معنا دارد.
@masiretaghyir